به گزارش هیجار ، طرح راهآهن اصفهان – الیگودرز، بهعنوان پروژهای راهبردی برای اتصال مرکز ایران به مناطق غربی، وارد فاز اجرایی اولیه شده است. این پروژه که در پنج قطعه طراحی شده، برای تکمیل به بیش از ۳۷ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد. بخشی از مسیر در استان لرستان با ۷۰ درصد پیشرفت فیزیکی در حال اجراست و سرنوشت ادامه آن در گرو تصمیم مشترک مقامات دو استان لرستان و اصفهان است.
پیوند استراتژیک مرکز و غرب؛ فرصتی برای بازتعریف توازن زیرساختی
طرح راهآهن اصفهان – الیگودرز، فراتر از یک پروژه عمرانی، پتانسیل اتصال دو قطب مهم کشور را دارد: مرکز صنعتی و پرجمعیت ایران با استانهای کمتر توسعهیافته غربی. این مسیر میتواند بخشی از کریدور حملونقل ریلی غرب به مرکز را تکمیل کرده و بستر توسعه اقتصادی، اشتغالزایی و کاهش نابرابریهای منطقهای را فراهم کند.
اما اجرای کامل این پروژه، نیازمند تصمیمگیری قاطع در سطح استان اصفهان و تأمین مالی هدفمند است—چالشهایی که در بسیاری از طرحهای زیرساختی مشابه نیز مشاهده شدهاند.
هوشنگ بازوند، معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حملونقل، روز پنجشنبه در بازدید از پروژه راهآهن اصفهان – الیگودرز گفت: «این پروژه در پنج قطعه تعریف شده و تنها قطعه نخست آن در استان لرستان، وارد فاز عملیاتی شده است.»
وی افزود: «این قطعه در حال حاضر حدود ۷۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد و برای تکمیل آن، حدود ۱۶ هزار میلیارد ریال اعتبار نیاز است.»
بازوند با بیان اینکه اتصال این مسیر به الیگودرز میتواند حلقه پایانی یک کریدور ریلی غربی باشد، گفت: «برای مشخص شدن تکلیف ادامه پروژه، نشستی با حضور نمایندگان مجلس و استانداران دو استان برگزار خواهد شد تا روشن شود که آیا استان اصفهان آمادگی اجرای این مسیر در محدوده خود را دارد یا نه.»
وی همچنین به پروژه جادهای الیگودرز – مسجدسلیمان اشاره کرد و گفت: «یکی از دو قطعه این پروژه به مرحله ساببیس رسیده و تنها اجرای لایه بیس و آسفالت باقی مانده است. با اجرای ۱۰ کیلومتر آسفالت ابتدایی، بخش نخست این محور به بهرهبرداری خواهد رسید. ادامه پروژه منوط به بررسی صرفه اقتصادی و تایید سازمان برنامه و بودجه است.»
پروژه راهآهن اصفهان – الیگودرز، بهوضوح واجد ابعاد فرامنطقهای است، اما سرنوشت آن در گرو تصمیمات محلی و استانی باقی مانده است. اگرچه اجرای بخشی از پروژه آغاز شده، اما تعلل در همراهی استان اصفهان میتواند به تأخیرهای بلندمدت و افزایش هزینهها منجر شود. در شرایطی که کشور نیازمند افزایش بهرهوری حملونقل، کاهش فشار بر جادهها و رشد متوازن منطقهای است، عزم هماهنگ و اقدام منسجم، کلید تحقق این طرح راهبردی خواهد بود
